Bugün ki yazımı CESUR ’a ithaf
ediyorum.. Muhakkak okunması gereken bir yazı.. Gerçek sevgi ve sevgi niyeti
başkadır.. Niyetimiz ve cesaretimizin buluştuğu noktalarda adım atarsak işte o
zaman yürürüz..
Çocuk yapacaksınız.
Nasıl beklentileriniz var? “Sağlıklı olsun da.” Öyle değil mi? En fazla kız ya
da erkek olsun. Ama sonuna mutlaka eklenir:
“Sağlıklı olsun da.”
Şöyle beklentileriniz var mı?
Geceleri uykumuzu bölmesin; kakasını belirli saatlerde yapsın; diş çıkarırken
huysuzluk yapmasın; dişleri kaşınırken mobilyaları kemirmesin; emzirirken
mememi ısırmasın; bebekken sinirlenince oraya buraya hatta size vurmasın; tahta
kaşıkla değil, ona alınan oyuncakla oynasın; 3 yaşına geldiğinde bezini
çıkarsın, “Anne ben artık tuvaleti kullanmaya başlayacağım” desin; hiçbir kötü
alışkanlığı olmasın; hiçbir psikolojik sorunu olmasın. Bunlar içinizden ümit
edebileceğiniz ama gerçekçi olmayan beklentiler.
Asıl soru şu: Bu saydığım
beklentiler karşılanmadığında, bebeğiniz sizi uyutmadığında, komşu şikayete
geldiğinde, emzirirken memenizi ısırmayı alışkanlık haline getirip
kanattığında, istemediği bir şey olduğunda itfaiye arabasıyla kafanıza
vurduğunda, tuvalet eğitimi vermeye çalışırken altına, üstüne, suratınıza,
koltuğunuza işediğinde ne yaparsınız?
Şöyle der misiniz? Komşular
çok şikayet ediyor, taşınacak durumum yok, amonyağa alerjim çıktı, kocam
patırtıdan çok rahatsız oluyor, işim çok yoğun, çocuğuma gerekli eğitimi
veremiyorum, bir eşe dosta sorayım, belki daha iyi bakacak birileri vardır,
olmazsa da Çocuk Esirgeme Kurumu’na bırakırım, onlar çok iyi bakıyormuş ve
sonra tekrar yuvalandırıyorlarmış. Ben de imkanlarım elverdiğinde yenisini
yaparım.
Ne yaparsınız? Bu
davranışlara çözüm arar, zaman ve sabırla düzeltirsiniz. Çünkü bilirsiniz ki,
"sevgi emektir."
Bu dünyada çocuğunuza sizden
daha iyi bakabilecek, ona daha ideal imkanlar sağlayabilecek biri var mıdır?
Belki. Çocuğunuz belli bir yaşa kadar size muhtaç bir varlık mı? Evet.
Köpeğiniz ölene kadar size
muhtaç bir varlık. Evet köpeğinizi siz doğurmuyorsunuz. Ama doğurmadığınız,
fakat sorumluluğunu aldığınız canlıları karşılıksız, koşulsuz ve ömür boyu
sevemiyorsanız belki çocuk da doğurmamalısınız. Sadece kendi doğurduğunuzu
sevme yetisine sahipseniz bu patolojik bir durumdur. Size muhtaç olan başka
canlıları da sevebiliyor ama onları terk ediyorsanız bu da patolojik bir
durumdur.
Bir hayvan sahiplenmenin
gerektirdiği sorumlulukları, karşılaşılabilecek güçlükleri defalarca kez
anlatmamıza ve sahiplenen kişilerin her söylediğimizi kabul etmesine, bizimle
aynı fikirde görünmesine rağmen, sahiplendirdiğimiz köpekler aylar sonra da
olsa geri geliyor. Sahiplendirdiğimiz ve ailenin bir ferdi olarak hayatını
geçiren köpekler de var, o aileleri tenzih ederim.
Sahiplendiğiniz köpek,
aklınızdaki köpek modeline uymayabilir. Doğurduğunuz çocuk uymayacağı gibi.
Köpek şöyle davransın, böyle havlamasın, şu saatte uyusun gibi beklentilerle
köpek sahipleniyorsanız, sahiplenmeyin. Köpekten eve girdiği anda hiçbir
beklenti hakkınız yok. Eğitirseniz, beklentiniz olabilir. Çocukta olduğu gibi.
Bunun için de sabır ve zaman gerekir. Hiçbir emek harcamadan çeşitli
beklentiler geliştirmek bir kişilik bozukluğuna işaret eder.
İnsan türüyle hayvan türünün
değerinin eşitliğine inanmıyor olabilirsiniz. Ama köpek, ömür boyu çocuktur.
Köpek sahiplenmek, çocuk doğurmaktır. Çocuk için hayatınız, düzeniniz nasıl alt
üst oluyorsa, köpek için de olur. İmkanınız elveriyorsa değil, imkanlarınızı
köpek için şekilden şekle sokmayı göze alıyorsanız köpek sahiplenin. Bizden bir
köpek sahiplenip sonra geri verdiğinizde ne oluyor? Birincisi köpeğin kısmetini
kapatıyorsunuz. O esnada başka adaylar varsa çoğunlukla kaybediliyor. İkincisi
köpeğin kafasını karıştırıyor, güvensizliğini artırıyorsunuz. Üçüncüsü
zamanımızı, enerjimizi, paramızı boşuna harcamamıza neden oluyorsunuz. Bunların
hiçbirinin telafisi yok.
Sahiplendiği köpeği sokağa,
barınağa, fabrikaya atanlar için söylenecek söz zaten yok. Suç işliyorlar.
Kanun uygulanmadığı için ceza almıyorlar. Ahlaksızlar, benciller ve insan
doğasının en kötü yönlerini temsil ediyorlar.
Sahiplenmek doğurmaktır,
doğurmak da sahiplenmektir. Köpek sahiplenmek, çocuk evlat edinmek, çocuk doğurmak,
beraberinde sorumluluklarıyla gelir. Bu sorumluluklar ömürlüktür. Köpek-çocuk
karşılaştırmasını adil bulmayanlar, bir köpeğe ömür boyu layıkıyla bakmamış
olanlardır.
Kaynak: Hayvan Hakları İnsani
Yardım
Not: İyiki Doğdun Yakışıklım!
Seni her geçen gün hep aynı sevgiyle seviyorum.. Ve ben yine sana sevgimden
daha büyük bir hediye bulamadım,, sende ne yap et beni hiçbir zaman unutma..