En son ne zaman evde hissettim hatırlamıyorum. Muhtemelen sende hatırlamıyorsun. Evde hissetmek, 3+1 bir evin balkonunda oturmak kadar basit degil ki, yargılanmadığın, kapıya ne halde gelirsen gel o anahtarın senin için döndüğü, seni sardığı, ısıttığı ve 'burada bana bir şey olmaz' dediğin bambaşka bir mekan. O ev ilanları kadar basit değil.
Biliyorum sende düşündün en son nerede evinde hissettin diye.
Ben mesela, en son Bodrum'da arkadaşımın evinde hissettim. Küçücük 50 metre kare ev, yere kadar uzanan penceresi balkona açılan. Sanki saraydı gözümün önünde. Güzeller güzeli annesi 'Maviş' rengarenk yemekler pişirdi, rengarenk hikayeler anlattılar, en özelide ben giderken üzüldüklerini yüreklerinde hissettim, gözlerinin içinde yağmur vardı, bu sefer, kalbime damlaları yağdı. Burası evdi işte keşke hep kalabilseydim..
Keşke kalabilseydim dediğim evler oldu, kimi çok dağınıktı, kimi derli topluydu, kimi küçücüktü, kimi şehirler kadar büyüktü. Ama tek ortak noktaları; içine girdiğinde seni anlıyorlardı, gürültü dışarıda kalmıştı. Burada yalnızca sıcacık çay ve anlamayı istemek vardı.
Ne zamandır çok severek yaşadığım eve sığamıyorum artık. Konu ev degilmiş meğer bu akşam anladım. Ben 'evde' hissetmeyi özlemişim. Oturduğum ev bile yargılamış beni, koltuğunda uzanamamışım rahat, tepemde dikile dikile gitmemi bekliyormuş meğer. Yoksa bir kahve koyup, sen yeterlisin ve dışarıda çok güzel bir dünya var, tadını çıkar dese benim gidesim gelirmiymiş? Insan sevgiden kaçar mı? Olsa olsa sevgi kılığında eleştiridir o. Korkutmadir. Korkma, başarırsın derken alttan korku aşılamaktır. Mükemmelliyetçiliktir, hayal avcısıdır.
Şimdi sende düşünüyorsun dimi? Seni çok seven insanlar, seni en çok korkutan, en çok aşağılayan, en çok yargılayanlar aslında.
Sonra 'neden eve gelmiyorsun?' derlerse sana, çünkü orası ev değil de. Orasi ev olsaydı, sen sormadan önce ben gelmek isterdim. Ben eksik değilim, gözünüzün içinde yüzüme tutulan önyargılar fazla. Bir avukat ile gelmek isterim bir gün ama olduğunuz başka bir yere. Çünkü orası 'ev değil', üzgünüm.
Ve ben evde hissetmeyi çok özledim.
Eğer buraya kadar okuduysanız ve evinizdeyseniz veya evinizin yerini biliyorsanız, benim için ona çokça sarılın ve ne olur evinizin kıymetini bilin.
G.
